Ah, de Langendijk! Die mooie winkelstraat waar voetgangers als obstakels dienen en koeien de enige hoop op orde lijken te zijn. Als je door de Langendijk loopt, is het alsof je een uitdaging aangaat in een survival show: ontwijk de bestelwagens, vecht je een weg door een zwerm fietsende scholieren op weg naar de veerpont en vermijd de levensgevaarlijke fatbikes die als dolle stieren voorbij razen.

De kermis in Gorinchem staat weer voor de deur, en ik kan niet anders dan terugdenken aan mijn jeugd, toen de kermis slechts drie dagen duurde. Toch was het voor ons altijd een bijzondere tijd. Onze school lag vlakbij de Haarstraat, en tijdens de kermis was daar een veemarkt, wat betekende dat de straten bezaaid lagen met koeienstront. 

Gorinchem, een stad die zichzelf graag op de borst klopt als Regenboogstad, maar waar de intolerantie nog steeds zijn lelijke kop opsteekt. We worden nog steeds geconfronteerd met discriminatie, geweld en vooroordelen jegens LHBTI-personen. Het lijkt erop dat sommige inwoners van Gorinchem de essentie van tolerantie en acceptatie nog steeds niet begrepen hebben.

Een verrassing! Tijdens onze Sinterklaasintocht ontdekten we dat een autovrije binnenstad zowaar een hit was! De grote vraag, na de intocht, die ons nu beroert: Kan de de Mooiste Vestingstad misschien voor altijd autovrij kan worden? Is het een goed idee om auto's uit het centrum te bannen of is onze huidige situatie eigenlijk best oké?

Donderdagavond 30 november, betrad Coby Dekker (voorzitter Speelgoedbank) de “zeepkist” om aan de gemeenteraad te vertellen over het schrijnende lot van de Speelgoedbank op de Gasthuisstraat. De Speelgoedbank is wanhopig op zoek naar een nieuwe locatie, omdat zij het huidige pand moeten gaan verlaten.

Het lijkt erop dat er een behoorlijke hoeveelheid voorbereidend werk is verricht voor De Nieuwe Doelen en de bibliotheekhuisvesting, voordat er concrete voorstellen aan de raad worden voorgelegd. Het college heeft de kaders vastgesteld en de nodige technische onderzoeken uitgevoerd om tot een programma van eisen en ruimtelijke vertaling daarvan te komen.

Gorinchem, een stad doordrenkt van geschiedenis en omgeven door imposante vestingwallen, heeft een magnetische aantrekkingskracht op toeristen. Als trotse inwoner van deze prachtige vestingstad, juich ik het toe dat we bezoekers willen helpen navigeren door onze kronkelende straten en langs onze historische schatten met behulp van nieuwe wegwijzers.

Gorinchem ziet zich geconfronteerd met een zorgwekkende trend: vele van zijn geliefde activiteiten, voorheen gratis toegankelijk voor inwoners en bezoekers, verdwijnen langzaam maar zeker. Denk hierbij aan de Paasmarkt, Open havendag, Botenbeurs en Lingenhavenconcert. Andere evenementen die voorheen gratis waren, zoals het Hippiefestival en de komende Pasar Malem, moeten nu entree gaan heffen. De laatste verhuist zelfs van het stadscentrum naar de Evenementenhal.

Het verhaal van Ouwe Sannie, de eenzame visser op het eilandje aan het Paardenwater, wordt nog specialer als je bedenkt dat het beeld in 1985 gemaakt is door het duo SiBa, ook bekend als Simon Middelkoop en Bas Veldhuizen. Met hun creatie hebben ze een blijvende indruk achtergelaten op de stad Gorinchem. Carnavalsvereniging De Gorrekes schonk het beeld aan de stad, waarop de hengelsportvereniging zich over de zorg voor Ouwe Sannie ontfermde. In de wintermaanden bieden ze hem onderdak, maar zodra het voorjaar aanbreekt, keert Ouwe Sannie terug naar zijn vertrouwde stekkie aan het Paardenwater.

Regelmatig stuit ik op hetzelfde troosteloze beeld: grof huisvuil dat achteloos naast de containers wordt gegooid. Het lijkt een plaag waar geen einde aan komt, ondanks alle inspanningen van de gemeente en klagende buurtbewoners. De reacties op Facebook spreken boekdelen. Ooit stroomde het sociale media platform over van de verontwaardiging, maar die reacties worden schaarser. Of dat komt doordat de illegale stort minder wordt of omdat mensen simpelweg moe zijn om erover te schrijven, blijft een vraag zonder bevredigend antwoord.

Woensdag, de dag der dagen. Een leger aan examenkandidaten zat met knikkende knieën te wachten op dat verlossende telefoontje: geslaagd of niet geslaagd. Maar Isa uit Brakel, die had het antwoord al weken geleden gekregen. Een visioen? Een droom? Nee, een nachtmerrie. De directeur van haar school belde om te melden dat haar examen Nederlands simpelweg kwijt was geraakt. Ja, je leest het goed: kwijt. Een prestatie op zich, nietwaar?